Volgens een Zweedse studie hebben kunstenaars en andere creatievelingen meer kans op psychische aandoeningen beste lezer maar zijn ze in het algemeen geen gevaar voor onze maatschapij. Ganse dagen in een voorovergebogen houding streepjes trekken is geen uitzondering, zodanig lang dat het lijkt alsof iemand mij heeft gestraft. Misschien is het wel een aandoening opgelopen in mijn jonge levensjaren of een vorm van zelfkastijding? Toch moet ik zeggen dat het pas pijnlijk wordt wanneer iemand tegen je zegt, " Rubens en Rembrandt , dat waren kunstenaars " en dan antwoord ik tegenwoordig maar, ja zeker. Vroeger ging ik heftig in het verweer door de evolutie van de kunst uit te leggen en dat het een persoonlijke weg is, maar dat is zinloos gebleken beste lezer. En op de koop toe  stellen ze dan de twee onvermijdelijke vragen van, verkoop je veel en hoe lang heb je hier aan gewerkt? Aan de hand van deze twee vragen willen ze dan bewijzen dat ze gelijk hebben en misschien hebben ze wel een punt en hebben wij kunstenaars iets zoals boeren die niets liever doen dan boeren tot het bittere einde.

Max Vrijdags